Satranç

Geçen sene bolca gördüğüm, duyduğum bir kitap Satranç..
Kısa ama çarpıcı bir hikaye...

Satrançta kendi karşı oynamak, kendi gölgenin üstünden atlamak gibi bir çelişkidir....

SATRANÇ

New York'tan Buenos Aires'e giden bir yolcu gemisinde yolcular arasında

bulunan bir milyoner, dünya satranç şampiyonu Mırko Czentovıc'e, ücreti

karşılığında, bir parti satranç oynamayı teklif eder. İkisinin oyununu izleyen

Avusturyalı bir göçmen, Dr. B., oyun sırasında kendini tutamayıp onlara

karışınca şampiyonla karşılaşması önerilir kendisine. Gestapo tarafından bir otel

odasına kapatılan ve uzunca bir süreyi bu odada, tek başına ve oyalanacak hiçbir

şeyi olmadan geçiren, yalnızca sorgulama için odadan çıkarılan Dr. B., bir gün

rastlantıyla eline geçirdiği bir satranç kitabı sayesinde bu oyunun inceliklerini

öğrenmiştir. Satranç tahtası ve taşları olmamasına rağmen, önce ekmekten

yaptığı satranç taşlarıyla sonra da tümüyle zihninden oynayarak kuramsal bir

satranç ustası olup çıkar. Ancak bu tutkusu yüzünden sinir krizine, beyin ateşine

yakalanır. Tedavi olur, arkasından da serbest bırakılır. Yirmi yıldır eline satranç

taşı almamış olsa da, Dr. B., gemide satranç şampiyonuyla oynadığı oyunu

inanılmaz bir biçimde kazanır. Kendini olayın heyecanına kaptırarak maçın

rövanşını oynamayı isteyince şaşırtıcı, bir şon bekler onu. Stefan Zweig'm

büyük bir ustalıkla kaleme aldığı kısa, ama yoğun romanı Satranç, gerilimli

kurgusu, kahramanının ruhsal gelgitlerinin incelikle işlendiği dokusuyla bir

solukta okunuyor.

Stefan Zweig - Satranç