Bayram...

Kurban Bayramı ve bahanesiyle yaptığımız dokuz günlük tatili bitirdik, dilerim seneye tekrar yaşarız...

 

Tatilin ilk günlerinde evdeydik ve kendimi (hiç gelmeyecek olan) misafirlerime hazırlık yapmaya adadım. Çok saçma di mi? Bence de... Komşum hazırlıklara girişince ben de evde boş boş durmayayım diye (evet ben özel bir bayram temizliği de yapmadım) yardıma gittim. Bir gün boyunca ona zeytinyağlı yaprak sardık, hızımızı alamadık ertesi gün de bana sardık, tabi ben tencereyi sırtlanıp annemlere götürdüm. Hayır o değil de iki koccaman tencere yaprak saran ben bir tane bile yiyemedim ya :((

 

 

 

Komşularım ev baklavası yaptırdı, ben durur muyum ben de yaptırdım, ee bayramda evde değilim, paketleyip gittiğim yere götürdüm. Haa hızımı alamayıp su böreği de yaptırdım, azıcığını kahvaltıda yedik kalanı buzluğa...

Sürü psikolojisiyle yaptığım hazırlıklarla üç günü bitirip bayrama ulaştık. Sonrası tam bir koşturmacaydı... Eşimin kurban kesimine gidişi, üç saatliğine Konya'ya gidiş, sonra gece boyu kesmeyen bıçaklarla kurbanı kurban olduğuna pişman edişimiz...Evet biz ilk kez annemlerden ayrı kurban kestik ve anladım ki bizim etleri babam çaktırmadan sinirlerinden ayırıyormuş, kardeşim doğruyormuş, annem paketliyormuş.....

 

Dokuz günün cazibesine kapılıp Antalya'ya gitmeye karar verdik. İkinci gün yollara düştük.

 

 Kaptan pilotumuz Eylül, co-pilot da Winnie :)

 

 Farklı bir güzergahtan gitmeye karar verdik, sonbahar manzarası güzel olur deyip fotoğraf makinamızı da sırtlandık...

 Yol da yenilenmiş, mutlu mesut yola devam ediyorduk taa ki lastiğimiz patlayana kadar.

Eşime "güçlü, kocaman bir baba " olduğunu hatırlatıp anne-kız kenara geçtik ;)

O tekeri değiştirirken biz de Eylül'le etrafı keşfettik, kozalak topladık..

 Stepne ile yola devam ettik, mecburen yavaşlayarak. Bayram nedeniyle lastikçiler kapalıydı.

 Yemek molasından sonra lastikçi aramaya devam...

Ve yolu yarılamıştık ki açık bir lastikçi bulabildik.Arık normal hızımızda seyredebilirdik.

 Antalya'ya vardığımızda kalın kıyafetlerden hızla kurtulduk, boşuna uzun kollu getirmişiz dedik. Gece yağmurun "sen öyle san" diyen sesiyle uyandık. Öğleye kadar devam eden yağışla heryer göle döndü...

 Yağmura inat dışarı çıksak da kapanan alt geçitler, su dolu yollar nedeniyle eve döndük.

 Öğleden sonra yollardaki sular azalsa da hava hala ürkütücüydü...

Bayramın üçüncü günü nihayet güneşi gördük :)

 Eylül'le klasik pozlar verip dolaşmaya çıktık.

 Ailemizin yeni üyesi Kıvırcık, kendisini bulabilmek için 4-5 tane oyuncakçı dolaştık.

 Ve dönüş...

Babannenin verdiği haşlanmış mısırlar Eylül tarafından iştahla lüpletildi :) Tabi tek tek ayıklamak yemesi kadar zevkli değildi ;)

Yolda  ilk kez  Pinokyo, 4906832. kez de Şirinler 2, izlendi...

Yorun argın evimize dönsek de koşturmaca bitmedi. Yarım yamalak yerleşip tekrar Konya yollarına düştük. Ziyaret sebebimiz kuzenimin düğünü...

Gelin alma ve nikah faslında bulunup sonrasında firar ettim, zira en sevemediğim kutlama düğündür. Onun yerine minik yeğenimle vakit geçirdim, miss :)

 

Sabah herkes kürkçü dükkanlarına yollandı, daha akşama kardeşimin evini yerleştireceğiz, artık Allah kolaylık vere...

 

Dinlenme hayallerimi 29 Ekim'e bırakırken, huzurlu bir hafta diliyorum...