Ben Küçükken (MİM)

Sevgili arkadaşım Ülkü sayesinde uzun bir aradan sonra mim zamanı...

Ben küçükken;
-Akıllı-uslu, fazlaca temkinli, tehlikeli şeylerden sakınan, doğrucu davut bir çocuktum. Son özelliğim abimi sinir ederdi :)
- En iyi evcilik arkadaşım erkek kardeşimdi, o bebek olurdu (onun tabiriyle cüccebek), ben de anne olurdum.
-Annem kardeşimi bana emanet etmiş, ben de gezdirirken burnunun üzerini bir teneke parçasına kestirmiştim, hala durur o iz.
-Annem en sevdiğimiz un çorbasını yaptığında kardeşime içindeki hamur parçalarını gösterir 'onlar yağ, yeme tamam mı? ' derdim, o da inanır hepsini bana bırakırdı ;)
-Kaldığımız kasabada lojmanın önü golf sahası gibi bir çimenlikle kaplıydı, bol bol bisiklet sürerdik,
-Kasabada bayan kuaför olmadığından babam beni erkek berberine götürürdü,
-Kasabada bisiklete binen tek kız bendim, saçlarım da kısa, yaşlı teyzeler arkamdan bağırırdı 'yavrum sen kız mısın erkek mi?' diye, ben de 'karışık' derdim :)
- Küçükken koluma yemek dökmüştüm, tüm çocukların koluna yemek döküldüğünü sanırdım ;)
- Tavşanların iki ayağı üzerinde yürüdüğünü sanırdım (hep buggs bunny yüzünden;) )
- Babam ya da abime kumbara yaptırır, harçlıklarımı harcamaya kıyamaz biriktirir bu kez de aldığım oyuncakları oynamaya kıyamazdım. Büyüyünce bu 'varyemezlik' alışveriş sevdasına dönüştü...


Kendi küçüklüğüme ait olmasa da hatırladığımda gülümsediğim cümleler babamdan;
-Küçükken köyden görünen büyük dağın arkasında dünya bitiyor sanırdım,
-Duvardaki herhangi bir yere musluk borusunu sokunca su akacak sanırdım :)

Bir başka tanıdık da küçükken yollardaki büyük elektirk direklerini Allah sanırmış ;)

Gülümseten anılarımızın artması dileğiyle...