Güvercin

Koku gibi müthiş bir romanla tanıdım Patrick Süskind'i ve Güvercin'le birlikte kitaplığımın kıymetlileri arasına yerleştiriyorum...

 

Daha kitaba başlarken nefis olduğunu fısıldayanlar olunca daha bir hevesle okudum :)

 



Jonathan Noel Paris'te dört duvardan ibaret çatı katında, yalnız yaşayan bir banka bekçisidir. Tüm işi banka müdürünü karşılamak, kapısını açmak, selamlamak ve kapı kilitlemektir. Bir gün saat gibi işleyen bu düzen bir güvercin tarafından alt üst edilir.

Kısacık ama etkileyici bir kitap. Yağmurlu bir öğleden sonraya ya da yolculuklara yakışacak bir hikaye, okumanızı öneririm.

 

Kitaptan aklımda yer edinenler;

 

"Öyle sorular vardır ki, sırf sorulmalarıyla kendi kendilerine hayır yanıtını verirler. Öyle dilekler de vardır ki, insan bunları dile getirir ve bu arada başka bir insanın gözlerinin içine bakarsa iyiden iyiye boşuna oldukları ortaya çıkar."

 

"Yürümek yatıştırır. Yürümede sağaltıcı bir güç vardır. Düzenli biçimde hep bir ayağı öbürünün ilerisine basma, aynı zamanda kolları ritmik bir biçimde kürek çeker gibi sallayıp soluma sıklığının yükselmesi, nabzın hafifçe uyarılması, gözün ve kulağın yönün saptanmasına ve dengenin korunmasına yönelik etkinlikleri, akıp giden havanın deri yüzeyinde duyumlanışı; bütün bunlar bedenle zihni hiç karşı durulmaz biçimde birbirine yaklaştıran ve ruhu - ne kadar dumura uğramış, zedelenmiş de olsa- büyüten, genişleten olaylardır."