Hıdırellez

(Bi çeşit 'nerde o eski bayramlar!!' yazısı.)

Bahçede boy gösteren kandillerimiz.

 

İlkokulun son üç yılını bir kasabada okudum. Hıdırellez ile ilgili en berrak anılarım o döneme denk gelir. 6 Mayıs beni heyecanlandıran tarihlerden birisiydi; baharın gelişi demek, annelerle eğlence demek, doğumgünüme doğru son düzlük demek...

Kasabanın hemen hemen tüm kadınları hıdırellezde birlikte pikniğe giderlerdi. İşin içine 'anne' girdiği için menüler coşmuş, elişleri çantalarda yerini almış olurdu.

Kaldığımız üç sene boyunca 6 Mayıs hep hafta içlerine denk gelmiş olmalı ki her defasında 'keşke bugün okula gitmesem' diye hayıflandığımı hatırlarım. Mecburen yolunu tuttuğum okuldan öğleden sonra 3 gibi çıkar, koşa koşa pikniğin yapıldığı ağaçlık alana (o zamanki adıyla elmalığa ) giderdim.

Tabi yemek faslı coşkusunu kaybetmiş, salıncak ve yedi kiremit zamanı gelmiş olurdu. Akşama kadar geçen birkaç saatte çoluk çocuk bolca yemek yer, oyun oynar, yorgun ve de kirli eve dönerdik.

 

Sonraki yıllarda Hıdırellez'e dair hissettiğim kıpırtılar azalarak da olsa devam etti. Sanırım son 6-7 yılda da kayboldu.

Artık Hıdırellez gelirken bahçeye ekeceğim fasülye tohumlarını hazırlıyor, bu sene ne kadar fide alsak diye hesaplar oluyorum.

Sevinen çocuktan anneliğe terfi ettiğime göre belki de kızlarımın heyecanla bekleyeceği Hıdırellez programları ben yapmalıyım, kim bilir....