Leyleklerin Uçuşu

Rampalı Çarşı ganimetlerinden; Leyleklerin Uçuşu-Jean Christophe Grange...
Genel olarak Grange kitaplarını severim, hayal kırıklığına uğramayacağımı bilirim. Aynı şey Ahmet Ümit kitapları için de geçerlidir.
Grange kitapları ilk 100 sayfa sıkar beni, sonra akış biraz hızlanır, mevzunun çerçevesi netleşir ve elimden bırakamayağım hale gelir. Finali genelde olmadık yerlerde ve zamanlarda yaparım (mutfakta yemek pişerken, eylülün oyuna dalıp beni unuttuğu dakikalarda ya da servisten inmeme 5 dakika kala..)
(spoiler içerebilir)..
Leyleklerin Uçuşu şimdilik okuduklarım içinde bana en tatsız gelen Grange kitabı oldu. Konu ve kurgu (kaçakçılık mevzu,Tek Dünya vs) iyi düşünülmüş olabilir ancak esas oğlanla aranan cerrah arasındaki bağlantı zorlama olmuş, yeşilçamvari yada 'Lisbeth Sallander'imsi olmuş gibi. Gerçi ortada hiç ilgi çekici bir yön yokken Antioche'nin o kadar yok katetmesinden, iki leylek göreceğim umuduyla dağ tepe aşmasından ve analığının piskopatça aramasından kıllanmıştım ama...
Bi de anlamadığım, bir adama kaç kez kalp nakli yapılır yahu! fermuarlı mı bu adam!!
Birçok kişi gibi kitapların ters köşeye yatıranlarından hoşlanırım. Mevzu daha kitabın ortalarında netleşip, katil/kaçakçı vs de kolaylıkla tahmin edilince birisi bana kitabın sonunu fısıldamış gibi hissediyorum..
Neyseki son 100-150 sayfa bol kanlı olmakla birlikte sürükleyiciydi. İşte beklenen aksiyon diyerek bir (olmasa da iki-üç) solukta bitirdim :)
bitti bitti :)

Yine de birçok yazara göre Grange "tavsiye edebileceğim" yazarlardan. Ha okumaya bu kitaptan başlanmasa olur :)
Ve ben kitabımı okurken lapa lapa yağan kar...