Beyşehir Tarhanası

 

Bu uzun zamandır blogda yazmak istediğim Beyşehir Tarhanası. Bizde yapılan tarhanadan çok farklı, bir kere toz değil. Öncelikli tüketim şekli de kızartılarak akşamları meyve, kuruyemiş, çay yanında yenmesi. Çorbası da yapılabiliyormuş ama ben hiç denemedim.

(Maraşın da buna benzer bir tarhanası vardı yanılmıyorsam. Kekikli oluyordu, onun yemesi de zevkliydi çıtır çıtır ama midemi yakmıştı benim.)

 

(Alıntı)

 

Yapımı biraz zahmetli; buğday ve yoğurt temel malzemeler. Tercihe göre içine tereyağ ve margarin de koyulabiliyormuş (ki bence yağ ürünün raf ömrünü kısaltırken, okside olup tadını da bozar). Elde edilen karışımın topaklanmaması ve dibinin tutmaması önemliymiş. Daha sonra dinlendirilen hamurdan küçük daireler hazırlanıyor, bu aşamada da artık makinalar kullanılıyormuş. Ve benim şahit olabildiğim kısımda sıra; kurutma. Yaz sonunda Beyşehirde bütün ara sokaklar kapatılır ve evde hazır bulundurulan kamış sergiler üzerine tarhana yayılıp kurutulur. Evet yolda, dışarıda. Önce ne yaptıklarını anlayamadık, sonra adına tarhana denilen yuvarlaklarla tanıştık. Tadına bakmak için de bir sene bekledik. İşin ilginci burada hemen hemen her evin geniş terasları varken ısrarla yolda kurutuyorlar. Bir iki gün sürüyor kurutma işi.

 

Tarhana yağda, fırında, tost makinasında ya da (bence en kolayı olan) ekmek kızartma makinasında kızartılarak tüketiliyor. Yanına en çok ceviz yakışıyor.

 

Tabi her önüne gelenden alınıp yenebilecek bir ürün değil. Hem yapım şartları, hem de içine ne konduğu önemli. Ben ilk tadına baktığımda yutamamamıştım, o kadar kötü gelmişti (muhtemelen onun yoğurdu bekletilmişti, içinde yağ konmuştu). Sonra bakıcımızın yaptığının tadına baktım ve beğendim. Artık ara sıra tarhana getirmesini istiyoruz, Eylül de severek yiyor. Yoğun buğday içerdiği için uzun süre tok tutuyor.

 Hafta sonu annemlere götürdüm tadına baksınlar diye, tek lokma alan yüzünü buruşturdu :) Annem "ne gereksiz bir şey, niye yapmışlar bunu?" dedi :)

 

Diyeceğim o ki; beyşehir tarhanası sevenin vazgeçemediği, özenle kolileyip taa Norveç'e kadar götürdüğü; aşina olmayanların ise çoğunlukla yüzünü buruşturduğu bir ürün...

 



 Bu da benim kızarttığım (ve hatta azcık yaktığım) hali :)

Konya'da pazarda da satılıyormuş. Bir gün güvenilir bir elden çıkmış tarhana görürseniz, bir deneyin derim :)